Jestem matką. Jestem w drodze. Tu i teraz.
Niniejszy tekst jest subiektywny, poparty empirią i byciem najlepszą uczennicą.
Okoliczności zewnętrzne plus moja osobowść złożyły się na taką a nie inną historię.
Jestem ciekawa jaka jest Twoja?
Czytaj dalej 4 rzeczy, których nauczyła mnie szkoła… i które mam nadzieję kiedyś zapomnieć.
W odległej Armenii wiele lat temu żyły ptaki.
Niespotykane nigdzie indziej.
O skrzydłach potężnych, rozłożystych i prostokątnych.
Rok temu o tej porze świeżo wróciliśmy z gór, z wyjazdu, który miał trwać kilka dni a rozciągnął się na miesiąc.
Jako że pakujemy się zawsze mniej więcej tak jakbyśmy mieli już nigdy nie wrócić, wystarczyło tylko przekierować paczki żywnościowe i rozgościć się w tym, co przynosi świat. A przyniósł nam górski wiatr, trochę smogu i dużo radości przeplatanej kaszlem i ospą.
Jest ciemność.
Czas zanurzenia się w sobie, w mroku, w otchłani doświadczeń i emocji.
Czas przyjrzenia się z bliska, co noszę w sobie i czym chcę się dzielić ze światem. W którą stronę rozkwitać w nowym cyklu natury. Jaką glebę wybrać. Skąd czerpać życiodajną wodę.
Czytaj dalej The Spirit of Christmas Past – święta, święta i potem co?
Rok 1997. Zaczynam edukację. Trafiam do katolickiej szkoły. I w niej pozostaję przez większość mojej edukacyjnej ścieżki, czyli do ukończenia liceum. 12 lat. Jestem grzeczna, miła, najlepsza w klasie.
Czytaj dalej Wybór nie zakaz. Czyli o tym dlaczego nie jestem już czarno-biała.
Wczoraj wiem, że i tak kiedyś umrzemy. To bardzo porządkuje.
Napisałam 5 lat temu. Lecąc do Nowego Świata.
Czytaj dalej Wczoraj wiem, że i tak kiedyś umrzemy. To bardzo porządkuje.
My, ludzie, tworzymy wiele okazji do świętowania, to zrozumiałe, bo świętowanie jest naszą naturą. Świętowanie każdego momentu, każdego oddechu.
Spacerowałam z Miłką. Poranne promienie oświetlały moją twarz. Spojrzałam na mijającego mnie mężczyznę, na fajkę, którą trzymał w ręce, na jego mechaniczny wzrok. Minął mnie, a ja przeniosłam się w czasie.
Odpowiadamy na te same pytania.
Tak się tworzą początki.
Wulkaniczność. Bezmiar wody.
Do Teneryfy dobiłam (dosłownie!) ponad 10 lat temu. Jako młoda dziewczyna. Miałam fryzurę „na chłopaka” i tak też wyglądałam, jak chłopak. Czytaj dalej Teneryfa to nie żadna oaza.
